نازبو خانم

بوپرنورفین یک داروی شبه افیونی طولانی اثر است که برای جایگزینی مواد افیونی کوتاه اثر که ممکن است فردی به آن معتاد باشد، مانند هروئین، اکسی کدون، فنتانیل یا هیدرومورفون استفاده می شود. اثر طولانی به این معنی است که دارو در بدن آهسته تر و برای مدت زمان طولانی تری عمل می کند.

همچنین می توانید قرص لوتیراستام را با حل کردن آنها در مایع به صورت سوسپانسیون مصرف کنید. تعداد قرص(هایی) که پزشک به شما گفته است را در یک فنجان قرار دهید و مقدار کمی مایع به آن اضافه کنید (حدود ۱ قاشق بوپرنورفین غذاخوری [۱۵ میلی لیتر] یا به اندازه ای که دارو را در یک فنجان بپوشاند). فنجان را به آرامی بچرخانید.

پس از حل شدن قرص(های) سوسپانسیون، مخلوط را بلافاصله بنوشید. اگر دارویی در فنجان باقی ماند، مقداری مایع دیگر اضافه کنید و فنجان را به آرامی بچرخانید. بلافاصله آب مخلوط را بنوشید تا مطمئن شوید که تمام دارو را می بلعید.

اگر از محلول خوراکی لوتیراستام استفاده می کنید، از قاشق خانگی برای اندازه گیری دوز خود استفاده نکنید. ممکن است مقدار مناسبی از دارو را دریافت نکنید. دوکسپین از پزشک یا داروساز خود بخواهید که قطره چکان، قاشق، فنجان یا سرنگ دارو را توصیه کند و نحوه استفاده از آن را برای اندازه گیری دارو به شما نشان دهد.

ممکن است پزشک شما را با دوز کم لوتیراستام شروع کند و به تدریج دوز شما را افزایش دهد، نه بیشتر از یک بار در هر ۲ هفته.

لوتیراستام صرع را کنترل می کند اما آن را درمان نمی کند. حتی اگر احساس خوبی دارید به مصرف لوتیراستام ادامه دهید.

مصرف لوتیراستام را بدون مشورت با پزشک خود قطع نکنید، حتی اگر عوارض جانبی مانند تغییرات غیرعادی در رفتار یا خلق و خوی خود را تجربه کنید. پردنیزولون اگر به طور ناگهانی مصرف لوتیراستام را متوقف کنید، ممکن است تشنج شما بدتر شود. پزشک احتمالاً دوز شما را به تدریج کاهش خواهد داد.

این دارو ممکن است برای مصارف دیگر تجویز شود. از دکتر و یا داروساز خود برای اطلاعات بیشتر بپرسید.

چه اقدامات احتیاطی خاصی را برای لوتیراستام باید رعایت کنم؟

قبل از مصرف لوتیراستام، اگر به لوتیراستام، هر داروی دیگر یا هر یک از مواد تشکیل دهنده محصولات لوتیراستام حساسیت دارید، به پزشک سیپروفلوکساسین و داروساز خود اطلاع دهید. از داروساز خود بپرسید یا راهنمای دارو را برای لیستی از مواد تشکیل دهنده بررسی کنید.

معمولاً زمانی استفاده می‌شود که سایر مسکن‌های خفیف‌تر مانند پاراستامول یا ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی (NSAIDs) به اندازه کافی ولتارن خوب عمل نکنند.

مورفین متعلق به گروهی متیل فنیدات از داروها به نام مسکن های مخدر است. آنها روی مغز و سیستم عصبی شما برای کاهش درد عمل می کنند.

سایر مسکن ها مانند پاراستامول و NSAID ها (ایبوپروفن، دیکلوفناک، ناپروکسن) نیز ممکن است همراه با مورفین استفاده شوند.

مورفین برای دردهای عصبی مورفین چندان موثر نیست.

در نیوزلند مرفین به صورت کپسول، قرص، به صورت مایع و تزریقی موجود است.

درباره درد، داروهای مسکن، مسکن دوکسپین های مخدر بیشتر اگزازپام بخوانید.

دوز

دوز مورفین برای افراد مختلف لوتیراستام متفاوت خواهد بود.

همیشه مورفین خود را دقیقاً همانطور که پزشک به شما گفته است مصرف کنید. بسته به دلیل مصرف آن، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که دوزهای منظم مصرف کنید یا لوتیراستام فقط زمانی که برای تسکین درد به آن نیاز دارید، مورفین مصرف کنید. مطمئن شوید که می دانید کدام یک برای شما مناسب است.

برچسب داروخانه بوپرنورفین روی داروی شما به شما می گوید که چه مقدار مورفین مصرف کتوتیفن کنید، چند وقت یکبار آن را مصرف کنید و هر دستورالعمل خاصی را ارائه دهید.

نحوه مصرف مورفین

می توانید مورفین را با غذا یا بدون غذا مصرف کنید.

مورفین به صورت قرص و کپسول موجود است. مایع خوراکی و تزریقی بیشتر در بیمارستان استفاده می شود.

برخی از انواع مورفین کوتاه اثر یا رهش فوری و برخی دیگر طولانی اثر یا آهسته سفالکسین رهش هستند. اگر در مورد نوع مصرفی خود مطمئن نیستید از داروساز خود بپرسید.

اگر در ۱۴ روز گذشته از مهارکننده های MAO مانند ایزوکاربوکسازید، لینزولید، تزریق متیلن بلو، فنلزین، رازاگیلین، سلژیلین یا ترانیل سیپرومین در ۱۴ روز گذشته استفاده کرده اید، از متیل فنیدات استفاده نکنید.

متیل فنیدات ممکن است باعث روان پریشی جدید یا بدتر شود (افکار یا رفتار غیرمعمول)، به خصوص اگر سابقه افسردگی، بیماری روانی یا اختلال دوقطبی دارید.

ممکن است مشکلات گردش خون داشته باشید که می تواند باعث بی حسی، درد یا تغییر رنگ در انگشتان دست یا پا شود.

اگر موارد زیر را دارید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید: علائم دیکلوفناک مشکلات قلبی – درد قفسه سینه، احساس سبکی سر یا تنگی نفس.

متیل فنیدات علائم روان پریشی – پارانویا، پرخاشگری، مشکلات رفتاری جدید، دیدن یا شنیدن چیزهایی که واقعی نیستند. علائم مشکلات گردش خون – زخم های غیر قابل توضیح روی انگشتان دست یا پا.

اگر سابقه اعتیاد به مواد مخدر یا الکل دارید به پزشک خود اطلاع دهید. دارو را در جایی نگه دارید که دیگران نتوانند به آن دسترسی پیدا کنند.

قبل از مصرف این دارو
اگر به متیل فنیدیت حساسیت دارید یا اگر دارید نباید از آن مزالازین استفاده کنید:

گلوکوم؛

فشار خون بالا یا مشکل قلبی؛

تیروئید پرکار؛

سابقه شخصی یا خانوادگی تیک (انقباضات عضلانی) یا سندرم تورت. یا

متیل فنیدات اضطراب شدید، تنش یا بی قراری (داروی محرک می تواند این علائم را بدتر کند).

محرک ها باعث سکته مغزی، حمله قلبی و مرگ ناگهانی کلوتریمازول در افراد خاصی شده اند. اگر دارید به پزشک خود بگویید:

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما می‌خواهد اغلب تری هگزیفنیدیل در حین مصرف دوکسپین، به خصوص در ابتدای درمان، شما را ببیند. حتماً تمام قرارهای ملاقات مطب را با پزشک خود نگه دارید.

هنگامی که درمان با دوکسپین را شروع می کنید، پزشک یا داروساز برگه اطلاعات بیمار سازنده (راهنمای دارویی) را به شما می دهد. اطلاعات را به دقت بخوانید و اگر سوالی دارید از پزشک یا داروساز خود بپرسید.

مهم نیست سن شما، قبل از مصرف یک داروی ضد افسردگی، شما، والدین یا مراقبتان باید با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای درمان بیماری خود با داروهای ضد افسردگی یا سایر درمان ها صحبت کنید. همچنین باید در مورد خطرات و مزایای عدم درمان بیماری خود صحبت کنید.

لوراتادین باید بدانید که داشتن افسردگی یا بیماری روانی دیگر خطر خودکشی دوکسپین را به شدت افزایش می دهد. اگر شما یا هرکسی در خانواده‌تان اختلال دوقطبی (خلقی که از افسرده به هیجان‌انگیز غیرعادی تغییر می‌کند) یا شیدایی (خلق دیوانه‌وار و غیرطبیعی هیجان‌زده) داشته باشید یا به خودکشی فکر کرده یا اقدام به خودکشی کرده باشید، این خطر بیشتر است.

در مورد وضعیت، علائم و سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی خود با پزشک خود صحبت کنید. شما و پزشکتان تصمیم خواهید گرفت که چه نوع درمانی برای شما مناسب است.

چرا این دارو تجویز می شود؟

دوکسپین برای درمان افسردگی و اضطراب استفاده می شود. دوکسپین در دسته ای از داروها به نام ضد افسردگی های سه حلقه ای قرار دارد. این کار با افزایش مقادیر خاصی از مواد طبیعی در مغز که برای تعادل روانی مورد نیاز است عمل می کند.

Doxepin همچنین به عنوان یک قرص برای درمان بی خوابی موجود است. این مونوگراف فقط اطلاعاتی در مورد دوکسپین برای افسردگی یا اضطراب ارائه می دهد. متیل فنیدات اگر از این دارو برای بی خوابی استفاده می کنید، تک نگاری با عنوان دوکسپین (بی خوابی) را بخوانید.

اثرات بوپرنورفین ۲۴ تا ۳۶ ساعت باقی می ماند. در مقابل، فردی که برای جلوگیری از ترک اعتیاد از مواد افیونی کوتاه اثر استفاده می کند، باید سه تا چهار بار در روز استفاده کند.

هنگامی که بوپرنورفین در دوز صحیح مصرف شود، از علائم ترک جلوگیری می کند و میل به مواد مخدر را کاهش می دهد، بدون اینکه باعث احساس سرخوشی یا خواب آلودگی در فرد شود. این امر مضرات مرتبط با سوء استفاده از مواد افیونی را کاهش می دهد و به افرادی که معتاد به مواد افیونی هستند فرصتی برای تثبیت زندگی خود می دهد.

بوپرنورفین یک مسکن قوی مخدر است. پنتوپرازول برای درمان دردهای شدید، به عنوان مثال در حین یا بعد از یک عمل جراحی، آسیب جدی، یا درد ناشی از سرطان استفاده می شود.

همچنین برای انواع دیگر دردهایی که برای مدت طولانی داشته‌اید، زمانی که مسکن‌های ضعیف‌تر از کار افتاده‌اند، استفاده می‌شود.

همچنین می توان از آن برای درمان اعتیاد به مواد مخدر استفاده کرد، اما این معمولا توسط متخصص انجام می شود.

آشنایی بیشتر با بوپرنورفین

برای درد فقط با نسخه در دسترس است. به این صورت می آید:

تکه هایی برای گذاشتن روی پوست

قرص هایی که در دهان شما حل می شوند (زیر زبانی)
تزریقات (معمولا فقط در بیمارستان انجام می شود)
۲. حقایق کلیدی

شایع ترین عوارض جانبی بوپرنورفین یبوست، احساس بیماری و خواب پروژسترون آلودگی است.
ممکن است به بوپرنورفین معتاد شوید، اما پزشک شما نحوه کاهش خطرات را توضیح خواهد داد.

برنامه درمانی شما ممکن است شامل جزئیات چگونگی و زمان توقف مصرف بوپرنورفین باشد.

بهتر است در اولین شروع مصرف (یا استفاده از) بوپرنورفین، الکل مصرف نکنید. احتمال بروز عوارض جانبی مانند احساس خواب آلودگی یا خواب آلودگی بیشتر است.

اگر در حال انجام هر گونه درمان یا آزمایش هستید، در مورد پچ بوپرنورفین خود به پزشک یا پرستار بگویید. همچنین هنگام تهیه نسخه یا خرید سایر داروها، پچ خود را به داروساز خود یادآوری کنید.

۳. چه کسانی می توانند و نمی توانند بوپرنورفین مصرف کنند

در گاباپنتین صورت توصیه پزشک متخصص، بوپرنورفین می تواند توسط اکثر بزرگسالان و گاهی کودکان استفاده شود.

چسب‌های بوپرنورفین معمولاً فقط در صورتی توصیه می‌شود که از سایر مسکن‌های مخدر قوی استفاده کرده باشید.

پزشک شما میزان بوپرنورفین را که بسته به دوزی از سایر مواد افیونی مصرف کرده اید، تعیین خواهد کرد.

لوتیراستام همچنین در ترکیب با سایر داروها برای درمان تشنج در بزرگسالان و کودکان ۱۲ ساله یا بزرگتر مبتلا به صرع میوکلونیک نوجوانان استفاده می شود.

لوتیراستام همچنین در ترکیب با سایر داروها برای درمان تشنج‌های تونیک-کلونیک ژنرالیزه اولیه (که قبلاً به عنوان تشنج گراندمال شناخته می‌شد، تشنجی که کل بدن را درگیر می‌کرد) در بزرگسالان و کودکان ۶ سال یا بالاتر مبتلا به صرع استفاده می‌شود.

لوتیراستام در دسته ای از داروها به نام ضد تشنج قرار دارد. با کاهش هیجان غیر طبیعی در مغز عمل می کند.

لوتیراستام چگونه باید استفاده شود؟

به عنوان یک محلول (مایع)، یک قرص با رهش فوری، یک قرص طولانی رهش (طولانی اثر) و به عنوان یک قرص برای تعلیق (قرصی برای مصرف با مایع) برای مصرف خوراکی عرضه می شود. محلول، قرص فوری رهش و قرص سوسپانسیون معمولاً دو بار در روز، یک بار صبح و یک بار شب، با یا بدون غذا مصرف می شود. قرص های طولانی رهش معمولاً یک بار در روز با یا بدون غذا مصرف می شوند.

مفنامیک اسید سعی کنید لوتیراستام را تقریباً در همان زمان (ها) هر روز مصرف کنید. دستورالعمل های روی برچسب نسخه خود را به دقت دنبال کنید و از پزشک یا داروساز خود بخواهید هر قسمتی را که متوجه نمی شوید توضیح دهد.

لوتیراستام را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید. از مصرف آن بیشتر یا کمتر یا بیشتر از آنچه پزشک تجویز کرده است، مصرف نکنید.

قرص های لوتیراستام با رهش فوری و طولانی مدت را به طور کامل ببلعید. آنها را شکافته، نجوید یا خرد نکنید. کل قرص لوتیراستام را طبق دستورالعمل برای تعلیق پروژسترون مصرف کنید. آنها را شکافته، نجوید یا خرد نکنید.

برای مصرف قرص(های) لوتیراستام به صورت سوسپانسیون، از دست های خشک برای جدا کردن فویل از بسته بندی تاول استفاده کنید. سعی نکنید قرص ها را از داخل فویل فشار دهید.

فوراً تعداد قرص (هایی) را که پزشک به شما گفته است را خارج کنید و قرص را با جرعه ای مایع روی زبان خود قرار دهید. هنگامی که قرص به طور کامل گاباپنتین روی زبان شما حل شد، مخلوط را قورت دهید. قرص(ها) ممکن است حدود ۱۰ ثانیه طول بکشد تا حل شود.

دوکسپین چگونه باید استفاده شود؟

دوکسپین به صورت کپسول یا کنسانتره (مایع) خوراکی می آید. معمولاً یک تا سه بار در روز مصرف می شود و ممکن است با غذا یا بدون غذا مصرف شود.

سعی کنید دوکسپین را هر روز تقریباً در همان زمان(ها) مصرف کنید. دستورالعمل های روی برچسب نسخه خود را به دقت دنبال کنید مزالازین و از پزشک یا داروساز خود بخواهید هر قسمتی را که متوجه نمی شوید توضیح دهد. Doxepin را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید. از مصرف آن بیشتر یا کمتر یا بیشتر از آنچه پزشک تجویز کرده است، مصرف نکنید.

دوکسپین کنسانتره (مایع خوراکی) همراه با قطره چکان مشخص شده برای اندازه گیری دوز است. از داروساز خود بخواهید نحوه استفاده از قطره چکان را به شما نشان دهد. کنسانتره را در ۴ اونس (۱۲۰ میلی لیتر) آب رقیق کنید. شیر کامل یا بدون چربی؛ یا آب پرتقال، گریپ فروت، گوجه فرنگی، آلو، یا آناناس درست قبل از مصرف. آن را با نوشابه های گازدار (نوشابه) مخلوط نکنید.

ممکن است چندین هفته یا بیشتر طول بکشد تا شما اثر کامل دوکسپین را احساس کنید. حتی فنتانیل اگر احساس خوبی دارید مصرف دوکسپین را ادامه دهید. بدون مشورت با پزشک مصرف دوکسپین را قطع نکنید. پزشک احتمالاً می خواهد دوز شما را به تدریج کاهش دهد.